Vormgeving van het boek over belevenissen van een politieagent

In februari, begin dit jaar, kreeg ik bovenstaande mail van mijn vader. Of ik me wilde buigen over het technische gedeelte van het boek. En oh ja, ook nog een omslag. Toen die eenmaal op dreef was werden het meer dan 50 verhalen. Met in zijn hoofd nog genoeg verhalen die hem nog steeds te binnen schieten.

Mijn vader, Bas Molenaar, werkte van 1977 - 2020 bij de politie. Hij heeft veel schrijfervaring opgedaan met de processen-verbaal in de grotere strafzaken voor het Openbaar Ministerie, maar een boek schrijven is toch heel wat anders. Dit boek is geschreven in een periode dat hij ziek thuis zat en in zijn hoofd druk bezig was met de verwerking van veel zaken in zijn leven die voorbij zijn gegaan, zonder dat daar eerder tijd voor was. Het schrijven hielp daarbij.

In dit boek staan verhalen beschreven uit zijn tijd bij de Uniformdienst, Recherche en Bereden-Brigade. Elk verhaal staat op zich. De waargebeurde verhalen zijn een kleine verzameling van de gebeurtenissen waar een politieagent tijdens zijn loopbaan tegen aan kan lopen. Het is een inkijkje in het politiewerk uit de praktijk. Leuk als je denkt aan werken bij de politie of als je geïnteresseerd bent in wat zo’n politiebaan nu met zich meebrengt.

In zijn politie carrière heeft hij verschillende soorten werkzaamheden gedaan. In dit boek beschrijft hij dingen die hij meegemaakt heeft in een aantal van de verschillende functies waarin hij heeft gewerkt. Het is niet compleet, er is veel meer en ook niet alle informatie kan hij in een boek kwijt. Voor veel zaken is de tijd nog niet aangebroken om dit in een boek te beschrijven. Al kan dat altijd nog!

De verhalen zijn grappig, spannend of triest, of van alles wat, in één avontuur. Er zijn verhalen bij die hij zich elke dag nog voor de geest kan halen, waarschijnlijk door de impact die het op hem heeft gehad. Sommige verhalen zijn inmiddels meer dan 40 jaar geleden. Bij het herinneren speelt zich bij hem hiervan een soort speelfilm in zijn hoofd af. Hij ziet en hoort alles weer opnieuw. Hij voelt de spanning, het verdriet, of beleeft het grappige moment opnieuw. Vanuit die gedachten heeft hij deze verhalen opgeschreven. De verhalen zijn geschreven zonder daar dingen aan toe te voegen die het leuker, spannender of interessanter maken dan het was. Wat je leest is zoals het was, de werkelijkheid!

Mijn rol in dit boek was maar relatief klein, hij heeft zelf het meeste werk gedaan. Ik maakte de omslag op basis van een foto die hij graag op de cover wilde. In die periode was het niet gebruikelijk om van alles foto’s te maken en zeker niet zoals we dat nu kennen een batterij aan foto’s. Dus ik moest het met deze ene foto doen: Bas op het paard Winsor tijdens de ereronde van de Nederlandse springequipe op het CHIO Rotterdam. Als je in het boek leest dan kom je er onder andere achter dat hij ook heel veel bijzondere momenten heeft beleefd met verschillende paarden.

Naast het maken van de omslag heb ik natuurlijk alle verhalen gelezen. Een aantal verhalen kende ik wel, al kende ik misschien niet precies het hele verhaal en vaak met een reden. Ik heb kritische vragen gesteld, meegedacht en mijn vormgeversoog gebruikt om het boek prettig leesbaar te maken. En niet te vergeten ik heb vooral heel veel puntjes weggehaald…

Als je mijn vader kent dan weet je misschien dat we hem thuis ‘rappe Bassie’ noemen. Dit boek moest er, toen hij eindelijk begon, ook rap komen. Mijn moeder heeft het op haar ‘gemakje’ gelezen en hem weer aan het werk gezet. Tot ongenoegen van mijn vader. De verhalen zijn compleet geworden, het is precies zoals hij het ook aan jou zou vertellen.

En toen ging ik aan de slag en stelde ook weer vragen, maar het moest toch rap rap rap af. Nu houd ik ook wel van vlot werken dus dat was niet zo’n probleem. Maar als je mij kent dan wil ik dat het perfect is. Na het opmaken van alles wilde hij gelijk de boel laten drukken, maar ik heb er toch nog een proefdruk uit gekregen. En die heeft hij stiekem toch ook een aantal keer doorgenomen (niet vertellen) zodat de stofkam er toch doorheen is gegaan.